It is Never Too Late to Become a Grandmaster by Vladimir Okhotnik

Vladimir Okhotnik: 60 Χρόνια με το Σκάκι – Η Ζωή ενός Βετεράνου Γκραν Μετρ

Έχουν περάσει ήδη 60 χρόνια από τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το σκάκι. Για μένα, αυτή η επέτειος αποτελεί σημείο-σταθμό. Μου δίνει την ευκαιρία να κάνω έναν ειλικρινή απολογισμό. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θέλησα να δώσω μια βιογραφική εικόνα – όχι απαραίτητα πλήρη, αφού άφησα απέξω κάποια περιστατικά από την πλούσια σκακιστική μου πορεία. Ίσως κάποια στιγμή να τα διηγηθώ.

Την τελευταία δεκαετία, συμμετέχω σε τουρνουά ως «βετεράνος». Στην αρχή, ο όρος με ξένισε. Ωστόσο, σύντομα κατάλαβα ότι αυτή η λέξη εκφράζει σεβασμό και εμπειρία – όχι μόνο στο σκάκι, αλλά σε κάθε τομέα της ζωής.

Συχνά μου κάνουν την ερώτηση φίλοι:
«Βλαντιμίρ, δεν σε κούρασε ακόμη το σκάκι;»
Η απάντησή μου παραμένει σταθερή: Όχι, ποτέ. Γιατί πού αλλού μπορεί κανείς να εκφραστεί τόσο ελεύθερα;

Ο Steinitz κάποτε είχε πει: «Το σκάκι δεν είναι για τους αδύναμους.» Και είχε δίκιο. Δεν χρειάζεσαι μυϊκή δύναμη, αλλά νευρική και ψυχική αντοχή, γιατί η πίεση είναι συνεχής. Το άγχος είναι ιδιαίτερα έντονο όταν χαλάς μια κερδισμένη θέση.

Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ένας νέος παράγοντας: οι υπερ-ισχυρές μηχανές ανάλυσης. Οι νεότεροι σκακιστές τις χειρίζονται με άνεση και σιγουριά. Παρ’ όλα αυτά, όταν καταφέρνεις να κερδίσεις μια όμορφη παρτίδα ή παρουσιάζεις μια θεωρητική καινοτομία που σκέφτηκες σπίτι – έστω και με τη βοήθεια του υπολογιστή – η ικανοποίηση είναι ανεκτίμητη.

Σε εκείνες τις στιγμές, το σκάκι παύει να είναι επιστήμη, τέχνη ή άθλημα. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο: ένα κομμάτι της ζωής σου.

Και θέλω να πω κάτι σε κάθε αναγνώστη – είτε είσαι νεαρός είτε βετεράνος: το να είσαι ενεργός σκακιστής είναι απίστευτα συναρπαστικό. Μοιάζει με μαραθώνιο πάθους που δεν τελειώνει ποτέ.

~ Vladimir Okhotnik